આયનો જોઈને મલકાય સસલી; ને પછી વાળમાં સંતાય સસલી

આયનો જોઈને મલકાય સસલી;
ને પછી વાળમાં સંતાય સસલી.

સોળ શણગાર લઇ યૌવન વસ્યું છે;
તે છતાં સાદગીમાં ન્હાય સસલી.

જીન્સ ‘ને ટોપ પ્હેરી જાય કોલેજ;

તોય સંસ્કારમાં વખણાય સસલી.

કો’કના આગમનની રાહ જોતી;
ઉંબરે, બારણે ભટકાય સસલી.

ઝાડ પર વેલ જેવી લટકે, મ્હેકે;
એજ રીતે બધે વળખાય સસલી.

ધૂપ-દીવાની સસલાઓ લે બાધા;
સ્વપ્નમાં પણ જો આવી જાય સસલી.

એક સાથે ચમન ખીલી ઉઠે છે;
જ્યારે ગુન-ગુન સરીખું ગાય સસલી.

ચંદ્ર પણ શૂન્યવત જોતો રહે છે;
છાપરે બે ઘડી દેખાય સસલી.

બાપની પાઘડી, માનું હૃદય, તો;
ભાઈની રાખડી થઇ જાય સસલી.

ગીત, કાવ્યો, ગઝલ સ્હેજે બને છે;
જે દિવસ સ્મિત લઇ શરમાય સસલી.

યોગ ગઝલો બધી અર્પણ કરી દે;

ફક્ત ચાહતથી વાંચી જાય સસલી.